Reize door het Aapenland, J.A. Schasz

De laatste periode is aangebroken en daarom dus ook mijn laatste boekverslag van dit jaar. Voor de laatste keer dan maar. Ik heb geprobeerd Reize door het Aapenland te lezen. Na heel hard zoeken op internet en omstreken is het me helaas niet gelukt om het volledige boek te vinden, maar delen ervan wel. Dus voor de allerlaatste keer dit schooljaar: Here we go!

Reize door het Aapenland is geschreven door J.A. Schasz. J.A. Schasz is een pseudoniem van Gerrit Paape. In Reize door het Aapenland gaat het om de hoofdpersoon, die alles kwijtraakt op het moment dat zijn vrouw, dienstmeisje, paard en hond in het water vallen. De hoofdpersoon kan maar 1 persoon redden, maar kan niet kiezen wie. De dorpsbewoners zijn boos op hem en jagen achter hem aan. Het verhaal wordt steeds erger naarmate hij verder van huis komt en hij moet vluchten voor zijn leven. De hoofdpersoon vlucht naar het Aapenland. In het Aapenland willen de apen ook mens worden. De ene kant van de groep apen denkt dat dit kan gebeuren door de staarten af te hakken en de andere helft van de apen denkt dat ze zich van binnenuit moeten veranderen.

In het verhaal wordt geprobeerd een Utopie te maken, en gaat in op de tijd zelf. De ene kant van de groep stelt de orangisten voor en de andere groep de patriotten. Dit waren de twee grote politieke stromingen in de tijd van Paape. Met dit boek had Paape kritiek op de samenleving, daarom ook het pseudoniem Schasz.

De verdere opdracht houdt in dat ik twee brieven moet schrijven. De eerste van mij naar een persoon in die tijd en andersom alsof ik terug schrijf. 

De eerste brief:

Geachte heer Paape, 

Of moet ik heer Schasz zeggen. Mijn naam is Eva en ik kom uit de toekomst. Ik heb uw boek gelezen en er viel me een ding op. U probeert een utopie te maken voor de apen. De apen beschouwen de menselijke samenleving als perfect. Ze willen daarom ook graag mensen worden. Ik vraag me af, zocht u ook echt naar de perfecte samenleving of was het alleen maar een manier om de fouten in uw samenleving aan het licht te stellen. Ik zal misschien moeten vermelden dat de strijd tussen de orangisten en de patriotten over is. In mijn tijd is de tegenstelling niet meer zo groot. Er zijn niet echt twee aparte stromingen. Ik kan u wel vertellen dat we nog steeds een koning hebben, maar die eigenlijk alleen nog maar ceremonieel is en niet veel macht meer heeft. In mijn tijd is het zo dat de macht meer bij bedrijven ligt. De overheid doet alsof ze heel belangrijk is, maar de campagnes worden gesponsord door de grote bedrijven. Ik hoop dat mijn brief iets meer verteld over de veranderingen. Na mijn verhaal zal u niet denken dat we nu een goede samenleving hebben, maar ik moet u misschien ook vertellen dat we tot zoveel informatie kunnen beschikken dat we door de bomen het bos niet meer zien. Verder hebben in Nederland de meeste mensen een dak boven hun hoofd en stromend warm water. Ik hoop dat u wat heeft aan deze informatie.

Met vriendelijke groet,

Eva van Bastelaar

Mijn tweede brief:

Geachte heer/ mevrouw,

Hierbij schrijf ik een brief. Deze brief is bijzonder, omdat ik niet weet hoe het daar nu is. Of op deze plek. Ik ben een meisje van veertien jaar oud en heb een redelijk leven hier. Mijn ouders zijn rijk en het ontbreekt me aan niets. Af en toe loop ik langs de sloppenwijken in mijn stad en vraag me af hoe het leven daar is. Ik heb wel van horen zeggen dat het daar niet helemaal goed is, maar weet verder niet veel te vertellen. Mijn vader beschermt me tegen de boze buitenwereld. Ik zal u wat vertellen over het leven dat ik leef. Ik mag niet naar school, omdat ik een meisje ben. Mijn broertje mag wel. Ik hoef gelukkig niet de hele dag alleen te zijn. Ik krijg borduurles van mijn moeder, maar heel erg veel tijd heeft ze niet. Elke zondag ga ik naar de kerk. Ik geloof wel dat er iets is wat de wereld heeft geschapen, maar weet niet helemaal welk verhaal ik moet geloven. Volgens mijn ouders heeft god de wereld gecreëerd, maar dat geloof ik niet altijd. Ze zeggen dat het leven een voorbereiding is op de dood, maar ik geloof dat de dood een einde is van het leven en dat het leven hier op aarde een geschenk is waar we niet te licht over moeten denken. Ik hoop dat iemand dit ooit leest en een brief verder schrijft voor andere mensen in de toekomst. Maak deze brief opnieuw en stop hem samen met uw brief in een doos. In de hoop dat deze ooit gevonden wordt.

Met vriendelijke groet,

Maria van Amstel

Indische duinen

Indische duinen gaat over een half-Indonesisch gezin dat tijdens de Tweede Wereld Oorlog in Indonesië heeft geleefd. Tijdens de oorlog is de vader van de drie half-Indische meisjes overleden. De moeder van de meisjes wilt terug naar haar vaderland: Nederland. Nadat de oorlog is afgelopen gaan zij per schip naar Nederland. Moeder leert een man kennen genaamd Justin en zij krijgen een relatie. Eenmaal in Nederland wordt hun zoon geboren. Aangezien Justin en moeder beiden vol Nederlands zijn, is hun zoon ook helemaal Nederlands. Wanneer hun zoon tien jaar oud is, overlijdt zijn vader. Hij mag zijn vader niet bezoeken van zijn moeder, want daar is hij nog te jong voor. Zesenveertig jaar later overlijdt zijn halfzuster, Ada, aan kanker. Zijn andere halfzus, Saskia, verzorgde haar goed voor haar overlijden, zij was namelijk verpleegster. Saskia en hij krijgen een steeds sterkere band en worden beter bevriend. Dan krijgt hij te horen dat zijn oudste zus, Jana, ook zal overlijden. Zij was een tweede moeder voor hem, maar hij heeft haar nooit erg aardig gevonden. Hij vond dat ze zijn vader af had gepakt. Eerst wilt hij niet naar Canada, waar zij woont, maar later gaat hij toch. Hier wordt zijn relatie met Saskia weer slechter. Tegelijkertijd wil hij dat de zoon van Ada bij hem komt wonen.

Indische duinen is een zeer goed, literair boek. Alle gebeurtenissen zijn goed beschreven, waardoor je je als lezer echt kon inleven in het verhaal. Door Jennifers Indonesische achtergrond en de gebeurtenissen in haar familie, vond ze het een zeer interessante lectuur. Sommige gebeurtenissen kwamen haar bekend voor en dat vond zij erg leuk. In het boek werden veel Indonesische woorden gebruikt die zij al kende, hierdoor hoefde ze deze woorden niet te vertalen en was het boek voor haar gemakkelijker te lezen. Het boek kent vele goede aspecten, maar we zijn er beiden mee eens dat het door de nauwkeurige beschrijving soms wat langdradig kan worden.

Allereerst is Indische duinen op structureel niveau een zeer goed boek, vanwege de flashbacks, deze maken het verhaal soms langdradig, maar ze zijn zeker wel van belang. In de flashbacks is veel informatie uit de jeugd van de hoofdpersoon aanwezig. Deze informatie is handig om te weten, want dan begrijp je zijn houding tegenover zijn zusters en moeder wat beter. Jennifer vindt dat doordat de schrijver Indische woorden heeft verwerkt in het verhaal, je al snel in de goede sfeer komt. Eva vindt dit echter niet, omdat zij de woorden niet kent en voor haar wordt het boek juist lastiger. Het boek is gedetailleerd geschreven, wat ervoor zorgt dat je je goed kunt inleven in het verhaal en dat je het boek al snel leuk en spannend vindt.

Doordat de gebeurtenissen en de omgeving goed zijn omschreven, krijg je een realistisch beeld van hoe het verhaal is verlopen. Van Dis heeft de omgeving, zijn gedachten en de gebeurtenissen heel gedetailleerd beschreven. Dit maakte het verhaal af en toe langdradig, maar dit was grotendeels fijn. Hierdoor kon je zijn gedachten goed begrijpen. In deze lectuur komen geen leugens voor, alle gebeurtenissen zijn waar gebeurd. De schrijver beschrijft in dit boek zijn eigen leven. Zo is in het echt van Dis zijn vader ook overleden toen hij tien jaar was en ook twee van zijn zussen zijn overleden. De personen heeft hij in het boek alleen een andere naam gegeven. Doordat de schrijver zijn eigen leven heeft beschreven, komt het boek heel realistisch over en dat vinden wij nou zo mooi aan dit boek.

De hoofdpersoon had een ongelukkige jeugd, hij was verlamd en werd zes dagen in de week door zijn vader geslagen. Toen hij tien jaar was, was zijn vader overleden, hoewel hij door zijn vader geslagen werd, vind je het toch zielig voor hem. Het boek wekt dus emotionele spanning op. Dit heeft de schrijver heel goed gedaan. Als de hoofdpersoon ouder is, denkt de lezer al gauw dat hij gelukkiger zal worden, maar als dan ook nog eens twee van zijn drie halfzussen overlijden, krijg je nog meer medelijden met hem. Het feit dat je als lezer niet weet hoe de hoofdpersoon heet, wekt kritische spanning op. Door de ontbrekende naam, weet je als lezer niet of het echt een autobiografie is of dat het toch een fictief verhaal is.

De historische achtergrond (Nederlands-Indië) van het verhaal is erg interessant en maakt het boek realistisch. Nederlands-Indië is een voormalige kolonie van Nederland en iedereen weet dus wel iets van het onderwerp af. De schrijver beschrijft kleine stukken van de Tweede Wereld Oorlog in Nederlands-Indië, hoe de mensen na de oorlog daar leefden en de bootreis. Er zullen veel lezers zijn die zich kunnen identificeren met de hoofdpersoon.

De schrijver is erg vernieuwend. Zo heeft de schrijver in zijn boek veel Indonesische woorden gebruikt. Dit maakt hem origineel, want niet veel schrijvers doen dit. Dit stilistische punt (het gebruik van Indonesische woorden) is erg van belang. Zo kan de lezer zich namelijk meer in het verhaal inleven en lijkt het verhaal realistischer. Voor de lezer die geen Indonesisch spreekt, kan dit het verhaal vertragen, want sommige woorden zijn belangrijk om te kennen. Het is duidelijk dat de schrijver de intentie had om de lezer te amuseren en te informeren over zijn leven.

Kortom, wij vinden Indische duinen zeer goed, literair boek. Doordat de schrijver zijn boek heeft gebaseerd op zijn eigen jeugd en doordat het emotionele spanning opwekt, kan de lezer zich goed inleven in het verhaal. Het is een echte aanrader voor mensen die houden van realistische boeken en ook voor mensen met een Indonesische achtergrond. Zij zullen het namelijk leuk vinden dat hun cultuur en taal er deels in wordt beschreven.