Indische duinen

Indische duinen gaat over een half-Indonesisch gezin dat tijdens de Tweede Wereld Oorlog in Indonesië heeft geleefd. Tijdens de oorlog is de vader van de drie half-Indische meisjes overleden. De moeder van de meisjes wilt terug naar haar vaderland: Nederland. Nadat de oorlog is afgelopen gaan zij per schip naar Nederland. Moeder leert een man kennen genaamd Justin en zij krijgen een relatie. Eenmaal in Nederland wordt hun zoon geboren. Aangezien Justin en moeder beiden vol Nederlands zijn, is hun zoon ook helemaal Nederlands. Wanneer hun zoon tien jaar oud is, overlijdt zijn vader. Hij mag zijn vader niet bezoeken van zijn moeder, want daar is hij nog te jong voor. Zesenveertig jaar later overlijdt zijn halfzuster, Ada, aan kanker. Zijn andere halfzus, Saskia, verzorgde haar goed voor haar overlijden, zij was namelijk verpleegster. Saskia en hij krijgen een steeds sterkere band en worden beter bevriend. Dan krijgt hij te horen dat zijn oudste zus, Jana, ook zal overlijden. Zij was een tweede moeder voor hem, maar hij heeft haar nooit erg aardig gevonden. Hij vond dat ze zijn vader af had gepakt. Eerst wilt hij niet naar Canada, waar zij woont, maar later gaat hij toch. Hier wordt zijn relatie met Saskia weer slechter. Tegelijkertijd wil hij dat de zoon van Ada bij hem komt wonen.

Indische duinen is een zeer goed, literair boek. Alle gebeurtenissen zijn goed beschreven, waardoor je je als lezer echt kon inleven in het verhaal. Door Jennifers Indonesische achtergrond en de gebeurtenissen in haar familie, vond ze het een zeer interessante lectuur. Sommige gebeurtenissen kwamen haar bekend voor en dat vond zij erg leuk. In het boek werden veel Indonesische woorden gebruikt die zij al kende, hierdoor hoefde ze deze woorden niet te vertalen en was het boek voor haar gemakkelijker te lezen. Het boek kent vele goede aspecten, maar we zijn er beiden mee eens dat het door de nauwkeurige beschrijving soms wat langdradig kan worden.

Allereerst is Indische duinen op structureel niveau een zeer goed boek, vanwege de flashbacks, deze maken het verhaal soms langdradig, maar ze zijn zeker wel van belang. In de flashbacks is veel informatie uit de jeugd van de hoofdpersoon aanwezig. Deze informatie is handig om te weten, want dan begrijp je zijn houding tegenover zijn zusters en moeder wat beter. Jennifer vindt dat doordat de schrijver Indische woorden heeft verwerkt in het verhaal, je al snel in de goede sfeer komt. Eva vindt dit echter niet, omdat zij de woorden niet kent en voor haar wordt het boek juist lastiger. Het boek is gedetailleerd geschreven, wat ervoor zorgt dat je je goed kunt inleven in het verhaal en dat je het boek al snel leuk en spannend vindt.

Doordat de gebeurtenissen en de omgeving goed zijn omschreven, krijg je een realistisch beeld van hoe het verhaal is verlopen. Van Dis heeft de omgeving, zijn gedachten en de gebeurtenissen heel gedetailleerd beschreven. Dit maakte het verhaal af en toe langdradig, maar dit was grotendeels fijn. Hierdoor kon je zijn gedachten goed begrijpen. In deze lectuur komen geen leugens voor, alle gebeurtenissen zijn waar gebeurd. De schrijver beschrijft in dit boek zijn eigen leven. Zo is in het echt van Dis zijn vader ook overleden toen hij tien jaar was en ook twee van zijn zussen zijn overleden. De personen heeft hij in het boek alleen een andere naam gegeven. Doordat de schrijver zijn eigen leven heeft beschreven, komt het boek heel realistisch over en dat vinden wij nou zo mooi aan dit boek.

De hoofdpersoon had een ongelukkige jeugd, hij was verlamd en werd zes dagen in de week door zijn vader geslagen. Toen hij tien jaar was, was zijn vader overleden, hoewel hij door zijn vader geslagen werd, vind je het toch zielig voor hem. Het boek wekt dus emotionele spanning op. Dit heeft de schrijver heel goed gedaan. Als de hoofdpersoon ouder is, denkt de lezer al gauw dat hij gelukkiger zal worden, maar als dan ook nog eens twee van zijn drie halfzussen overlijden, krijg je nog meer medelijden met hem. Het feit dat je als lezer niet weet hoe de hoofdpersoon heet, wekt kritische spanning op. Door de ontbrekende naam, weet je als lezer niet of het echt een autobiografie is of dat het toch een fictief verhaal is.

De historische achtergrond (Nederlands-Indië) van het verhaal is erg interessant en maakt het boek realistisch. Nederlands-Indië is een voormalige kolonie van Nederland en iedereen weet dus wel iets van het onderwerp af. De schrijver beschrijft kleine stukken van de Tweede Wereld Oorlog in Nederlands-Indië, hoe de mensen na de oorlog daar leefden en de bootreis. Er zullen veel lezers zijn die zich kunnen identificeren met de hoofdpersoon.

De schrijver is erg vernieuwend. Zo heeft de schrijver in zijn boek veel Indonesische woorden gebruikt. Dit maakt hem origineel, want niet veel schrijvers doen dit. Dit stilistische punt (het gebruik van Indonesische woorden) is erg van belang. Zo kan de lezer zich namelijk meer in het verhaal inleven en lijkt het verhaal realistischer. Voor de lezer die geen Indonesisch spreekt, kan dit het verhaal vertragen, want sommige woorden zijn belangrijk om te kennen. Het is duidelijk dat de schrijver de intentie had om de lezer te amuseren en te informeren over zijn leven.

Kortom, wij vinden Indische duinen zeer goed, literair boek. Doordat de schrijver zijn boek heeft gebaseerd op zijn eigen jeugd en doordat het emotionele spanning opwekt, kan de lezer zich goed inleven in het verhaal. Het is een echte aanrader voor mensen die houden van realistische boeken en ook voor mensen met een Indonesische achtergrond. Zij zullen het namelijk leuk vinden dat hun cultuur en taal er deels in wordt beschreven.