Klonen is misschien raar en nog een beetje eng. Toch probeert men het, kijk maar naar het schaap Dolly. Dolly werd niet zo oud, maar ze leefde wel en was dan ook een doorbraak in de wetenschap. Klonen is mogelijk, maar aan klonen zit nog een andere kant. Die andere kant is natuurlijk de morele kant. De engelenmaker is een boek, wat een prettige leest, maar je ook laat nadenken.
De engelenmaker is een boek dat structureel een beetje raar in elkaar zit. Het boek bestaat namelijk uit drie delen. Het eerste en het derde deel spelen zich na elkaar af. Het tweede deel is de geschiedenis van de hoofdpersoon. Het eerste deel van het boek roept veel vragen op, die pas in het tweede deel beantwoord worden. Om een voorbeeld te noemen, de eerste vraag die opgeroepen wordt is gelijk de hoofdvraag van het hele verhaal. Het is duidelijk dat er iets mis is met de zoontjes van dokter Hoppe, maar wat er mis is wordt pas duidelijk aan het eind van het verhaal.
De Engelenmaker heeft verder ook een groot moreel aspect. Dit morele thema heeft vooral te maken met het wel en niet goedkeuren van klonen. Het klonen speelt dan ook een grote rol in het leven van dokter Hoppe. Het is een thema wat te maken heeft met normen en waarden, en wat een wetenschapper wel en niet moet doen. Hij moet hierbij nadenken over het dilemma tussen kunnen en iets daadwerkelijk doen. Het is theoretisch mogelijk mensen te kunnen klonen, de vraag is alleen of het ook moreel verantwoord is om het te doen. In de Engelenmaker heeft dit dilemma een grote rol. Het zet je aan tot nadenken over de toekomst en wat wel en niet kan.
Aan de andere kant is het zo dat het klonen gruwel met zich meebrengt. Deze gruwel komt doordat het klonen eigenlijk niet lukt en het experiment ook mislukt. Dit resulteert in een afkeer en onverschilligheid van de dokter. Het leven wat hij gemaakt heeft is mislukt. Hoe dan ook houdt hij de klonen wel in huis en geeft ze een opvoeding. Deze futuristische, misschien wel gruwelijke aspecten maken de engelenmaker wel een sterker verhaal. Het geeft een extra dimensie waar je toch over gaat nadenken.
De Engelenmaker is stilistisch goed geschreven boek. In het eerste en het laatste deel is het boek erg makkelijk te lezen en kom je er erg makkelijk doorheen. In het tweede deel wordt het lezen iets lastiger en is enige biologische kennis makkelijk. De vaktaal wordt wel uitgelegd, maar toch is enige achtergrond kennis af en toe handig.
De Engelenmaker is een boek over een morele keuze, maar verder een heel goed, makkelijk geschreven verhaal. Het zit vol met vragen die in het eerste deel opgewekt worden, maar langzaam in de verdere delen worden beantwoord. Dit komt deels door de opbouw, maar ook door de schrijfstijl van Stefan Brijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten